De eerste klusdag

Twee ploegen gaan aan de slag met het opknappen van twee huisjes. Alie komt bij een echtpaar. De vrouw is wat dementerend en moeilijk handelbaar. De man is 76. Ze wil eerst ook niet naar een andere kamer. De man loopt steeds buiten rond. Ze knappen de slaapkamer op. Eerst moet alles er uit. Vieze vloerkleden, alles van de wand enz. Iemand neemt een rollator mee naar buiten, maar dat gaat niet helemaal goed. Er zit een volle po-stoel in en de hele stinkende inhoud valt over zijn voeten en de vloer. Hij uit een krachtterm en probeert de troep op te ruimen. Dat valt niet mee en Alie staat er bij te kokhalzen. De hele dag blijft het stinken. Ook bij Alie wil de man dat wij meekomen om te drinken maar dat gaan wij maar niet doen. Hij pakt haar bij de arm en geeft telkens kusjes op de arm. Ach, hij is zo dankbaar. Maar ook probeert hij iedereen elke keer weer mee te nemen naar zijn drankvoorraad. Eindelijk kan er geklust worden. Plafond en muren schoonmaken, gaten vullen, stucwerk bij ramen en deuren.

Jelte gaat klussen bij een leeftijdgenoot: een alleenstaande man van 72. Hij leeft in armoedige omstandigheden van een pensioentje van 53 euro per maand. Ook bij hem volgt een grote schoonmaak. Een hele serie stinkende vloerkleden gaat weg. Hij zal er nieuwe voor krijgen. Ook komen er nieuwe gordijnen en matrassen. Die zien er toch vies uit! Maar goed dat we allemaal handschoenen aan hebben. Ook hier veel stucwerk en schoonmaakwerk. We worden regelmatig door Ioan uitgenodigd voor een glaasje wodka, maar dat slaan we maar af. Dan komt het werk nooit klaar.

De tweede klusdag

Vandaag maken we kennis met de Moldavische mentaliteit. We waren gewaarschuwd om niet onze manier van doen aan hen op te leggen, maar de mensen daar in hun waarde te laten. Dat betekent dat je overal muurverf opsmeert, ook op houten tafels. En blauwe verf krijg je door een beetje blauw te mengen met wit. Maar als vervolgens nieuwe verf gemaakt moet worden, wijkt de kleur af....en moet de hele muur opnieuw. Linoleum leggen op z'n Moldavisch wordt met een opstaande rand van tien centimeter gelegd. Als ik tegen de Moldavische André aangeef dat dat eigenlijk tegen de rand moet, luistert hij niet. Als hij de twee stukken linoleum dwars op elkaar wil leggen, proberen we hem op andere gedachten te brengen. Maar hij wordt kortaf en zegt dat het zo moet.

Enfin, het huisje van Ioan is bijna klaar, tenminste in zoverre dat de doelstelling bereikt is. Er ligt linoleum met een mooi vloerkleed erop. Ioan bekijkt het, stapt er voorzichtig op en wijst dan naar de wand: daar wil hij het hebben. Hij vindt alles prachtig en heeft de tranen in de ogen. 'Wat moet ik jullie betalen', zegt hij. 'Betaal maar met een glimlach', antwoorden wij. Hij krijgt een nieuwe koelkast, de oude wordt met vieze inhoud naar buiten gekieperd. Toch wil hij dat ding nog niet kwijt, hij moet naar de schuur. Misschien oud ijzer? Hij is opgetogen en zegt dat hij niet eerder in de mooie kamer wil komen dan met kerstfeest. Tenslotte duwt hij ons allemaal een plastic flesje eigengemaakte drank toe.

Alie heeft contact gemaakt met de vrouw uit haar huisje, die gister nogal dwars was. Nu mag ieder binnenkomen en Alie babbelt wat met haar. Ze krijgt een stola en bodylotion en zeep. Ze vindt het prachtig. De man in huis ook, maar hij vindt de jonge dames ook erg aantrekkelijk. Om de haverklap krijgen ze kusjes van hem. Als het te dol wordt, grijpt Veronica in en stuurt hem weg. De man koopt brood en twee worsten voor ons en dat moeten wij opeten. Eén worst is wel genoeg zeggen we. Maar hij wil de tweede ook elke keer open maken. De tolk en wijkverpleegster maakt hem duidelijk dat het morgen ook kan. Dan komt hij met tomaten en een grote watermeloen. Brood en worst wil hij zelf aansnijden met z'n vieze handen en zo gaat het ook met de tomaten, hij pakt een doek die bijna zwart is en daarmee maakt hij de tomaten een beetje schoon. Ook moeten wij aan de drank bij het eten, ik krijg het als eerste aangereikt maar geef het gauw door aan Jan die een beetje proeft maar het is niet om te drinken.

De derde klusdag

Ioan krijgt vandaag een nieuwe koelkast en een fornuis. Hij blijkt in de nieuwe kamer op bed te liggen, helemaal van de wereld. Blijkbaar heeft hij in zijn eentje een feestje gevierd. Van zijn mooi huisje. De oude gasslang is verbonden met een grote gasfles en vertoont scheuren. André zit daar niet mee en schuift de oude slang gewoon aan het nieuwe fornuis. Om te kijken of de aansluiting ook lekt, houdt hij er zijn aansteker bij, ongelofelijk maar waar. Enfin, het lekte dus niet want we hebben het overleefd.

Het tweede huisje is nu ook afgerond. Er is gestuct, geverfd en vloerbedekking gelegd. Het verven gaat op z'n Moldavisch: gewoon over de oude verweerde laag heen verven. Krabbers of schuurpapier zijn er niet. Een pas geverfd bed moet meteen naar binnen, zodat de verf overal aan zit en alles weer schoon gemaakt moet worden. Maar eindelijk staat alles op zijn plek. Iwan en Elisabeth konen kijken. Ze zijn heel erg emotioneel en huilen van blijdschap. Trillende handen omarmen ons en niemand houdt het droog. Wat zijn deze mensen ontzettend blij gemaakt. Morgen gaan we met de oude mensen nou ja, even oud als ons, maar ze zien er wel 10 à 20 jaar ouder uit, in de camper een dagje uit.

Het weer is een stuk aangenamer geworden na onweer en regen.

Hartelijke groeten van een paar mensen die bekaf zijn maar wel met een heel goed gevoel. Volgende week maar weer verder.

WACHT NIET TOT LATER, WANT ALS LATER IETS EERDER KOMT BEN JE TE LAAT