Lieve mensen

Op naar Moldavië.
De eerste dag van september reizen we via Brasov naar Barlat, dat niet ver van de grens meccat Moldavië ligt. Het laatste stuk van de weg is erg slecht en alles in de camper en onszelf (alle organen liggen volgens ons ergens anders) wordt danig heen en weer geschud. Ook zagen wij onderweg allemaal mensen zitten die iets te koop aanboden, van aardappelen tot bramen. Op de weg kom je van alles tegen, veel mensen op de fiets die op de snelweg fietsen of lopend met de fiets en die als kar gebruiken met hoog opgestapeld hout, maar ook nog veel boerenwagens en heel veel loslopende honden. Onderweg hebben we een schitterend Russisch Orthodox kerkje bezocht. Het hele interieur was bedekt met prachtige fresco's, die bekende bijbelverhalen uitbeeldden. Een juweeltje! De camperplaats in Barlat is een parkeerterrein bij een grote school. De loco burgemeester is zelf even geweest om alles goed te regelen.Er is bewaking, en een waakhond en ook de politie houdt een oogje in het zeil. Nou dan kunnen we vannacht lekker slapen. Morgen worden wij als groep om 13.00 uur verwacht bij de grens, om daarna onder begeleiding/escorte over de grens gebracht te worden. We laten het wel over ons komen.

Het passeren van de grens kost ons twee en een half uur. Zo'n optocht van campers hebben ze daar nog nooit gehad. De consul komt er aan te pas en hij regelt voor ons een uitnodiging van de politie, zodat wij geen tol hoeven te betalen. Mochten wij toch worden aangehouden voor controle, ach, dan betalen we gewoon die zeven euro.
Ja en dan zijn we in het land van bestemming. Nog zo'n 90 kilometer tot Straseni. Het laatste stuk weg is bar en boos. Volgens een bord mag je er 70 rijden, waar volgens ons 10 nog niet verantwoord is. Maar tenslotte komen we aan in het bos waar een soort camping is. Er is stroom, we kunnen de WC legen in een gat in de grond. Er is zelfs een echt 'húske' gebouwd speciaal voor ons. Het is wel een hurktoilet en de opening is dermate klein dat het niet verantwoord lijkt daar zonder kwalijke gevolgen van gebruik te maken. We bebben dan 2750 kilometers afgelegd.
's Avonds wordt het een gezellige boel. Alie speelt op de trekzak en de liederen daveren door het bos. Ach, niemand hoort het. Als we nog even buiten zitten, krijgen we een aanval van hoornaars, die op het licht afkomen. Meer mensen hebben er last van, soms vliegen ze de camper in en iemand heeft al een pijnlijke steek gekregen.

Dan breekt de eerste dag aan, we worden opgehaald met twee busjes. kennismaking met de ouderen en het team. Het wordt een ontroerend gebeuren. Vlaggetjes en ballonnen hangen rond een bord met 'welcome'. Er wordt voor ons gezongen en gedanst. Mensen zijn in klederdracht. Een blinde vrouw slaat zichtbaar vergenoegd met een tamboerijn. Ook zijn er workshops voor ons. Alie gaat een mooi bord schilderen, een druiventros met bladeren met Veronica haar naam er op en dat biedt ze haar aan. Brood bakken en iets maken met spijkers een afbeelding maken. We krijgen een rondleiding door het centrum en een heerlijke lunch! Het is een complete warme maaltijd.Tenslotte laat een medewerkster ons nog wat van de stad zien. Die lijkt nog veel op de Sovjettijd. Fantasieloze gebouwen, soms in verval. De directeur van de muziekschool speelt voor ons op diverse instrumenten.
Het wordt tijd om terug te gaan. In de avond worden wij ingedeeld in groepen voor de eerste werkdag. Wij gaan de eerste twee dagen klussen bij de huisjes.

Groetjes van ons. Alles gaat prima hier. Hoop dat het met jullie ook goed gaat.

WACHT NIET TOT LATER, WANT ALS LATER IETS EERDER KOMT BEN JE TE LAAT